Nu het coronavirus aardig bedwongen is, komt de Nederlandse samenleving weer langzaam in oude doen. Nog even en we kunnen zonder mondkapjes de supermarkt binnen en lijkt het leven weer aardig veel op het leven van voor corona. Inmiddels loopt de Oranjekoorts wel op, maar daar hebben we geen mondkapjes voor nodig. Integendeel: die komen het gejuich niet ten goede. Ook de economie komt er ook steeds beter voor te staan. Daar is iedereen natuurlijk ontzettend blij mee. In de mkb-maakindustrie trekt de omzet aan en zijn bedrijven ook hard op weg naar het oude niveau van voor corona.

We zijn er bijna, maar nog niet helemaal. Want er zijn wereldwijd steeds besmettelijkere coronavarianten, straks zwermen we uit naar allerlei vakantiebestemmingen en niet iedereen is nog gevaccineerd. Het blijft oppassen geblazen. Dat geldt ook voor onze economie. We weten nog steeds niet wat het effect is van het beëindigen van de steunmaatregelen en ergens zal de rekening ervan terugbetaalt moeten worden. Daarnaast is er een andere donkere wolk aan de horizon verschenen. Vorige week hebben we daar ook al over geblogd, want het is een nijpend probleem: de schaarste van materialen en de enorme prijsstijging ervan. Dit leidt tot grote problemen bij bedrijven en zet de winstgevendheid sterk onder druk.

Inmiddels heeft de Europese Commissie besloten het Europese anti-staaldumping beleid de komende drie jaar door te zetten. Koninklijke Metaalunie roept daarom de Nederlandse overheid en politiek met klem op om hun invloed in Europa aan te wenden om de iets verruimde quota met 3% verder te verruimen. Daarnaast moet de Europese staalindustrie aangespoord worden geen slaatje te slaan uit de huidige situatie en samen sterk te staan als gezamenlijke industrieketen.

Alhoewel de zomer is begonnen, de vakantie binnen handbereik is en Oranje volgens sommigen al met één voet in de halve finale staat, blijft het motto ‘We zijn er bijna, maar nog niet helemaal’. Een feestje vieren kan altijd nog.